Smeekte mijn telefoon om aandacht
Ik weigerde eerst halstarrig
En volharde in de aanbidding
Van een alweer half-leeg glas wijn
En de telefoon hield aan
Ik denk wel een uur of drie
Tot ik treurig toegaf
Aan wie mijn aandacht dan ook wilde
Een warme stem gunde me enkele woorden
"Het spijt me
Dat je nooit heb geleefd.
Soms dacht ik
Dat je het probeerde
Maar altijd verdronk je weer
In je stille overtuiging
Dat jij zou slagen
Daar waar de rest had geleerd
De snelweg te pakken"
Ik kende de stem niet
En hoopte stiekem
Dat de stem ook mij niet kende
Maar de woensdag brak al aan
En in een enkele beweging
Was mijn half-lege glas
Alweer tot de rand gevuld
Geen opmerkingen:
Een reactie posten